හන්තානට පායපු සඳේ
විසිතුරු බව කියන්න
ඔබ දුටු ඒ සඳ වගේද
ලඟට ඇවිත් අහන්න
විසිතුරු බව කියන්න
ඔබ දුටු ඒ සඳ වගේද
ලඟට ඇවිත් අහන්න
පෙරුම් පුරලා මම ආ දා
ලඟට වෙලා හිදින්න
ඔබ සඳටත් දුරක ගිහින්
සඳවත් නැ පෙනෙන්න
මහ වරුසා ඇද හැලුනත්
සරසවි බිම තෙමෙන්න
ලොකු කුඩයේ තනිකම නැ
අපේ මතකෙයි පෙනෙන්නේ
ඔබේ මතකය ලඟින් හිටපු
මහ වැසි තතු කියල දෙන්න
පොද වැස්සක මම ආවම
ඉඩ නැහැලුනේ ඔය කුඩයේ
ලතා මඩුළු අත වැනුවට
බැනේ එදෙස බලන්න
නෙතින් නෙතට කතා කියපු
අපිනේ මතකේ නැගෙන්නේ
විසි නොකරපු අපේ මතකය
පරිස්සමට මම රැක්කේ
ඔබේ ළඟ තිබු මතක පොතම
මහ මුහුදේ පා කරලනේ.
No comments:
Post a Comment